WHOLE DANCES - mud bird - 1982

Choreografie: Pauline de Groot & dansers: Sue MacLennan, Titia Royackers, Kristie Simson, Paula Rochna

Muziekcompositie & uitvoering: Michaël Vacher. 

Voorstellingen:

Het Veem Theater Amsterdam, mei 1982;

Shaffy Theater Amsterdam, november 1982;

rondreis VS (Washington DC; Bern Zwitserland juni 1982:

Dartington-dansfestival juni 1982.

WHOLE DANCES – mud bird is een choreografIe van Pauline de Groot uit 1982. Het werd gedanst door Sue MacLennan, Paula Rochna, Titia Royackers, Kirstie Simson en  – zoals veruit in de meeste stukken – door de Groot zelf. De percussionist Michael Vatcher, een van haar vaste muzikale partners, maakte live de muziek, waarbij hij de meest uiteenlopende instrumenten en objecten bespeelt. 

Na de première in Het Veemtheater had het stuk een tournee langs theaters in Amsterdam, Rotterdam en Groningen, maar ging ook op een internationale tournee naar Zwitserland (o.a. Bern, Lüzern), Engeland (Dartington Dance Festival) en de Verenigde Staten. De Washington Post schrijft op 6 november 1983: “All proud, no-nonsense individuals possessed of a startingly clear and silken technique, they move in ways that bring to mind wind, branches, grain, sand. Their concert Saturday evening at The Dance Place consisted of a single hour long piece that drifted casually into being, washed filmily about the space and oozed back out again.”

Zelf omschrijft Pauline de Groot het stuk als bijzonder ritmisch, met Michael Vatcher als een zesde lichaam, een zesde speler, wat op de video-opname van het stuk goed te zien is. Volgens De Groot was zij in die tijd bezig met ‘het leunen in en kantelen van de ruimte’. De choreografie verbindt losjes uiteenlopende situaties. Er is een sectie over het stilstaan en omdraaien van museumbezoekers. Een ander deel gaat over het loskomen van de grond, vanuit liggen naar leunen en vliegen, waarbij het staan eigenlijk wordt overgeslagen.

De titel van het stuk werd pas laat in het proces bepaald. Danseres Titia Royakkers kwam met de term mud bird, moddervogel – wat de gespannen combinatie van aarden en vliegen goed samenvat. Aat Hougée, met wie de Groot in die tijd regelmatig overlegde, stelde WHOLE DANCES voor, om de onbespoten kwaliteit van het werk te benadrukken, ofwel de tegenstelling met meer bewerkte of geraffineerde vormen van dans, zoals moderne dans of ballet. 

Criticus Marcel-Armand van Nieuwpoort schrijft in het Parool van 30 mei 1982: “Whole dances (mud bird) opent met een loopdans in een cirkel met kleine bewegingsvariaties, die op den duur steeds sneller gaat. De aanvankelijk als een geheel optredende groep valt door de tempowisseling uiteen. In de sprongen is de karakteristieke eigenschap van De Groots techniek zichtbaar. In tegenstelling tot bijvoorbeeld het ballet, waarbij de sprongen een accent in de lucht betekenen, gaat het bij De Groots moderne dans om het benadrukken van het aardse van de beweging. Zij accentueert juist na de sprong de landingen op de vloer.”